CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Ivineb, 5 mg, tabletki
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Każda tabletka zawiera 5 mg nebiwololu (Nebivololum), co odpowiada 5,45 mg nebiwololu chlorowodorku.
Substancja pomocnicza: 85,96 mg laktozy jednowodnej w 1 tabletce.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletka
Białe, okrągłe, dwuwypukłe tabletki, ze skrzyżowanymi rowkami dzielącymi pojednej stronie, o średnicy około 9 mm.
Tabletkę leku Ivineb można podzielić na cztery równe części.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Nadciśnienie tętnicze
Leczenie nadciśnienia tętniczego samoistnego.
Przewlekła niewydolność serca
Leczenie łagodnej i umiarkowanej stabilnej przewlekłej niewydolności serca jakoleczenie uzupełniające standardową terapię u pacjentów w podeszłym wieku (70 latlub więcej).
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Sposób podawania
Do podania doustnego.
Tabletkę lub jej części należy połknąć popijając wystarczającą ilością płynu (np.jedną szklanką wody). Tabletki mogą być przyjmowane z pokarmem lub bez.
Nadciśnienie
Dorośli
Dawka wynosi jedną tabletkę (5 mg) na dobę, najlepiej przyjmowaną o stałej porzekażdego dnia.
04.2014 v 1.0
IB/006G name
1
Działanie obniżające ciśnienie tętnicze występuje po l-2 tygodniach leczenia. Wrzadkich przypadkach optymalne działanie leku może wystąpić dopiero po 4tygodniach.
Leczenie skojarzone z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi
Leki blokujące receptory beta-adrenergiczne mogą być stosowane w monoterapii lubw skojarzeniu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi. Jak dotąd, addycyjnedziałanie przeciwnadciśnieniowe obserwowano jedynie podczas jednoczesnegostosowania leku Ivineb z hydrochlorotiazydem w dawce 12,5-25 mg.
Pacjenci z niewydolnością nerek
Zalecana dawka początkowa dla pacjentów z niewydolnością nerek wynosi 2,5 mg na dobę. W razie konieczności dawkę dobową można zwiększyć do 5 mg.
Pacjenci z niewydolnością wątroby
Dane dotyczące pacjentów z niewydolnością wątroby lub zaburzeniami czynnościwątroby są ograniczone. Dlatego stosowanie leku Ivineb u tych pacjentów jestprzeciwwskazane.
Pacjenci w podeszłym wieku
U pacjentów w wieku powyżej 65 lat zalecana dawka początkowa wynosi 2,5 mg nadobę. W razie potrzeby dawkę dobową można zwiększyć do 5 mg. Jednocześnie, zewzględu na ograniczone doświadczenie kliniczne u pacjentów w wieku powyżej75 lat, należy zachować ostrożność i ściśle obserwować pacjentów.
Dzieci i młodzież
Brak danych dotyczących stosowania produktu u dzieci i młodzieży. Z tego powodunie zaleca się stosowania produktu w tych grupach wiekowych.
Przewlekła niewydolność serca
Leczenie stabilnej przewlekłej niewydolności serca należy rozpocząć poprzezstopniowe zwiększanie dawki, aż do uzyskania optymalnej dawki podtrzymującejokreślonej dla każdego pacjenta.
Pacjenci powinni mieć stabilną przewlekłą niewydolność serca bez ostrejniewydolności przez ostatnie sześć tygodni. Zaleca się, aby lekarz prowadzący miałdoświadczenie w leczeniu przewlekłej niewydolności serca.
U pacjentów otrzymujących leki działające na układ sercowo-naczyniowy, w tym lekimoczopędne i (lub) digoksynę i (lub) inhibitory ACE i (lub) antagonistów receptoraangiotensyny II, dawkowanie tych leków powinno być ustabilizowane podczasostatnich dwóch tygodni przed rozpoczęciem leczenia lekiem Ivineb.
Dawkę początkową należy zwiększać co 1-2 tygodnie w zależności od tolerancji lekuprzez pacjenta: 1,25 mg nebiwololu, zwiększyć do 2,5 mg nebiwololu raz na dobę,następnie do 5 mg raz na dobę i następnie do 10 mg raz na dobę. Maksymalnazalecana dawka wynosi 10 mg nebiwololu raz na dobę.
Rozpoczęcie leczenia i każde zwiększenie dawki powinno być wykonane pod nadzorem doświadczonego lekarza, trwającym co najmniej 2 godziny dla upewnienia
04.2014 v 1.0
IB/006G name
2
się, że stan kliniczny pacjenta pozostaje stabilny (zwłaszcza ciśnienie tętnicze krwi,częstość akcji serca, zaburzenia przewodzenia, objawy nasilenia niewydolnościserca).
Występowanie działań niepożądanych może uniemożliwiać leczenie maksymalnązalecaną dawką leku. W razie konieczności dawkę podtrzymującą można równieżstopniowo zmniejszać i ponownie zwiększać, jeżeli jest to wskazane.
Podczas stopniowego zwiększania dawki, w przypadku nasilenia niewydolności sercalub nietolerancji leku, najpierw zalecane jest zmniejszenie dawki nebiwololu lub, wrazie konieczności, natychmiastowe przerwanie leczenia (w przypadku ciężkiegoniedociśnienia tętniczego, nasilenia niewydolności serca z ostrym obrzękiem płuc,wstrząsu kardiogennego, bradykardii objawowej lub bloku przedsionkowo-komorowego).
Leczenie stabilnej przewlekłej niewydolności serca nebiwololem jest zwykleleczeniem długotrwałym.
Nie zaleca się nagłego przerywania leczenia nebiwololem, ponieważ może toprowadzić do przejściowego nasilenia niewydolności serca. Jeśli przerwanie leczeniajest konieczne, dawka powinna być zmniejszana stopniowo, o połowę co tydzień.
Pacjenci z niewydolnością nerek
Nie jest wymagane dostosowanie dawki w przypadku łagodnej do umiarkowanejniewydolności nerek, gdyż dawkę zwiększa się stopniowo do dawki maksymalnejtolerowanej przez pacjenta. Brak doświadczeń u pacjentów z ciężką niewydolnościąnerek (stężenie kreatyniny w surowicy 250 μmol/l). Dlatego stosowanie nebiwololuu tych pacjentów nie jest zalecane.
Pacjenci z niewydolnością wątroby
Dane dotyczące pacjentów z niewydolnością wątroby są ograniczone. Dlatego stosowanie leku Ivineb u tych pacjentów jest przeciwwskazane.
Pacjenci w podeszłym wieku
Nie jest wymagane dostosowanie dawki, gdyż dawkę zwiększa się stopniowo, do dawki maksymalnej tolerowanej przez pacjenta.
Dzieci i młodzież
Brak danych dotyczących stosowania produktu u dzieci i młodzieży. Z tego powodunie zaleca się stosowania produktu w tych grupach wiekowych.
4.3 Przeciwwskazania
- Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.
- Niewydolność wątroby lub zaburzenia czynności wątroby.
04.2014 v 1.0
IB/006G name
3
- Ostra niewydolność serca, wstrząs kardiogenny lub epizody niewyrównanejniewydolności serca, wymagające dożylnego podawania leków o działaniuinotropowym dodatnim.
Ponadto jak w przypadku innych beta-adrenergiczne, Ivineb jest przeciwwskazane w: - Zespół chorej zatoki, w tym blok zatokowo-przedsionkowy.
- Blok serca drugiego i trzeciego stopnia (bez rozrusznika).
- Skurcz oskrzeli w wywiadzie i astma oskrzelowa
- Nie leczony guz chromochłonny nadnerczy.
- Kwasica metaboliczna.
- Bradykardia (czynność serca < 60 uderzeń na minutę przed rozpoczęciem leczenia).
- Niedociśnienie tętnicze (skurczowe ciśnienie tętnicze krwi < 90 mmHg).
- Ciężkie zaburzenia krążenia obwodowego.
- Równoczesne stosowanie floktafeniny i sultoprydu (patrz również punkt 4.5).
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Patrz również punkt 4.8. Działania niepożądane
Poniższe ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczą wszystkich leków blokujących receptory beta-adrenergiczne.
Znieczulenie ogólne
Utrzymująca się blokada receptorów beta-adrenergicznych zmniejsza ryzyko arytmiiw czasie wprowadzenia do znieczulenia oraz intubacji. Jeśli blokada receptorów beta-adrenergicznych jest przerwana w celu przygotowania pacjenta do zabieguchirurgicznego, należy przerwać podawanie beta-adrenolityków co najmniej na 24godziny przed zabiegiem.
Należy zachować ostrożność podczas stosowania niektórych środkówznieczulających, wpływających depresyjnie na mięsień sercowy. Można zapobiecwystąpieniu reakcji ze strony nerwu błędnego poprzez dożylne podanie atropiny.
Układ sercowo-naczyniowy
Nie należy stosować leków beta-adrenolitycznych u pacjentów z nie leczonązastoinową niewydolnością serca, aż do ustabilizowania się ich stanu.
U pacjentów z chorobą niedokrwienną serca leczenie beta-adrenolitykami należyprzerywać stopniowo, tj. przez ponad 1-2 tygodnie. W razie konieczności należy w
04.2014 v 1.0
IB/006G name
4
tym samym czasie rozpocząć leczenie zastępcze, aby zapobiec zaostrzeniu dławicy piersiowej.
Leki blokujące receptory beta-adrenergiczne mogą wywoływać bradykardię: jeśliczęstość tętna wynosi poniżej 50-55 uderzeń na minutę i (lub) pacjent odczuwaobjawy wskazujące na bradykardię, dawkę należy zmniejszyć.
Należy zachować ostrożność w przypadku stosowania leków beta-adrenolitycznych:
u pacjentów z zaburzeniami krążenia obwodowego (choroba lub objaw Raynauda,chromanie przestankowe), ponieważ może wystąpić zaostrzenie tych zaburzeń,
u pacjentów z blokiem serca pierwszego stopnia, z powodu wydłużenia przez beta-adrenolityki czasu przewodzenia,
u pacjentów z dławicą piersiową typu Prinzmetala, z powodu ryzykaniehamowanego skurczu tętnic wieńcowych za pośrednictwem receptorów alfa:leki blokujące receptory beta-adrenergiczne mogą zwiększać liczbę i czas trwanianapadów dławicowych.
Zwykle nie zaleca się jednoczesnego podawania nebiwololu z antagonistami wapniatypu werapamilu i diltiazemu, z lekami przeciwarytmicznymi klasy I oraz z lekamiprzeciwnadciśnieniowymi działającymi ośrodkowo; szczegóły przedstawiono wpunkcie 4.5.
Metabolizm i układ endokrynologiczny
Nebiwolol nie wpływa na stężenie glukozy u pacjentów z cukrzycą. Mimo to należyzachować ostrożność u tych pacjentów, ponieważ nebiwolol może maskować niektóreobjawy hipoglikemii (tachykardia, kołatanie serca).
Leki blokujące receptory beta-adrenergiczne mogą maskować objawy tachykardii w nadczynności tarczycy. Nagłe odstawienie preparatu może nasilić objawy.
Układ oddechowy
U pacjentów z przewlekłymi obturacyjnymi chorobami płuc leki blokujące receptorybeta-adrenergiczne należy stosować ostrożnie, ponieważ leki te mogą nasilaćzwężenie dróg oddechowych.
Inne
Pacjenci z łuszczycą w wywiadzie powinni przyjmować beta-adrenolityki jedynie po dokładnym rozważeniu.
Leki blokujące receptory beta-adrenergiczne mogą zwiększać wrażliwość na alergeny oraz ciężkość reakcji anafilaktycznych.
Beta-adrenolityki mogą powodować zmniejszenie wydzielania łez.
04.2014 v 1.0
IB/006G name
5
Rozpoczęcie leczenia przewlekłej niewydolności serca nebiwololem wymagaregularnej obserwacji. Dawkowanie i sposób podawania opisane są w punkcie 4.2.Nie należy nagle przerywać leczenia, chyba że jest to wyraźnie zalecone. Dodatkoweinformacje przedstawiono w punkcie 4.2.
Produkt leczniczy zawiera laktozę. Pacjenci z rzadką dziedziczną nietolerancjągalaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni przyjmować tego preparatu.
4.5 Interakcje z innymi lekami i inne rodzaje interakcji
Interakcje farmakodynamiczne
Przeciwwskazane leczenie skojarzone:
Floktafenina (NLPZ): beta-adrenolityki mogą blokować wyrównawcze reakcjesercowo-naczyniowe związane z niedociśnieniem lub wstrząsem, który może byćwywołany przez floktafeninę.
Sultopryd (lek przeciwpsychotyczny): nebiwololu nie należy stosować jednocześnie z sultoprydem, gdyż wzrasta ryzyko arytmii komorowej.
Następujące interakcje dotyczą beta-adrenergiczne antagonistów w ogóle.
Niezalecane leczenie skojarzone:
Leki przeciwarytmiczne klasy I (chinidyna, hydrochinidyna, cybenzolina, flekainid,dyzopiramid, lidokaina, meksyletyna, propafenon): może wystąpić nasilone działaniena czas przewodzenia przedsionkowo-komorowego oraz zwiększone ujemne działanieinotropowe (patrz punkt 4.4).
Antagoniści wapnia typu werapamilu/diltiazemu: ujemny wpływ na kurczliwość iprzewodzenie przedsionkowo-komorowe. Dożylne podanie werapamilu pacjentomleczonym beta-adrenolitykiem może prowadzić do ciężkiego niedociśnienia i blokuprzedsionkowo-komorowego (patrz punkt 4.4).
Leki przeciwnadciśnieniowe działające ośrodkowo (klonidyna, guanfacyna,moksonidyna, metylodopa, rylmenidyna): jednoczesne stosowanie lekówprzeciwnadciśnieniowych działających ośrodkowo może nasilić niewydolność sercapoprzez zmniejszenie napięcia współczulnego (zmniejszenie częstości akcji serca ipojemności minutowej serca, rozszerzenie naczyń) (patrz punkt 4.4). Nagłeodstawienie leku, zwłaszcza poprzedzające przerwanie leczenia beta-adrenolitykiem,może zwiększyć ryzyko „nadciśnienia z odbicia”.
Leczenie skojarzone, które należy stosować ostrożnie:
Leki przeciwarytmiczne klasy III (amiodaron): może wystąpić nasilone działanie na czas przewodzenia przedsionkowo-komorowego.
04.2014 v 1.0
IB/006G name
6
Środki do znieczulenia ogólnego - halogenowe środki wziewne: jednoczesnepodawanie leków blokujących receptory beta-adrenergiczne i środków doznieczulenia ogólnego może tłumić odruchową tachykardię i zwiększać ryzykoniedociśnienia (patrz punkt 4.4). Należy stosować ogólną zasadę unikania nagłegoodstawienia leku beta-adrenolitycznego. Anestezjolog powinien być poinformowanyo przyjmowaniu przez pacjenta leku Ivineb.
Insulina i doustne leki przeciwcukrzycowe: pomimo że nebiwolol nie wpływa nastężenie glukozy, jednoczesne stosowanie może maskować niektóre objawyhipoglikemii (kołatanie serca, tachykardia).
Baklofen (lek zwiotczający mięśnie), amifostyna (przeciwnowotworowy lekpomocniczy): jednoczesne stosowanie z lekami przeciwnadciśnieniowymiprawdopodobnie nasila zmniejszenie ciśnienia tętniczego krwi, dlatego należyodpowiednio dostosować dawkę leku przeciwnadciśnieniowego.
Meflochina (lek przeciwmalaryczny): teoretycznie jednoczesne przyjmowanie zlekami blokującymi receptory beta-adrenergiczne może przyczyniać się dowydłużenia odstępu QT.
Leczenie skojarzone, które należy rozważyć:
Glikozydy naparstnicy: jednoczesne stosowanie może wydłużać czas przewodzeniaprzedsionkowo-komorowego. Badania kliniczne nebiwololu nie wykazały klinicznychobjawów interakcji. Nebiwolol nie wpływa na kinetykę digoksyny.
Antagoniści wapnia typu dihydropirydyny (amlodypina, felodypina, lacydypina,nifedypina, nikardypina, nimodypina, nitrendypina): jednoczesne stosowanie możezwiększyć ryzyko niedociśnienia, nie można też wykluczyć zwiększonego ryzykadalszego pogorszenia czynności komór serca u pacjentów z niewydolnością serca.
Leki przeciwpsychotyczne, leki przeciwdepresyjne (trójpierścieniowe, barbiturany ipochodne fenotiazyny), azotany organiczne jak również inne lekiprzeciwnadciśnieniowe: jednoczesne stosowanie może nasilać hipotensyjne działaniebeta-adrenolityków (działanie addycyjne).
Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ): brak wpływu na obniżające ciśnienie krwidziałanie nebiwololu. Należy pamiętać, że małe dawki dobowe kwasuacetylosalicylowego (np. 50 lub 100 mg) stosowanego jako lek przeciwzakrzepowymogą być bezpiecznie przyjmowane z lekiem Ivineb.
Leki sympatykomimetyczne: jednoczesne stosowanie może osłabiać działanie lekówblokujących receptory beta-adrenergiczne. Beta-adrenolityki mogą prowadzić doniehamowanej aktywności alfa-adrenergicznej środków sympatykomimetycznych,zarówno z działaniem alfa- jaki beta-adrenergicznym (ryzyko nadciśnienia, ciężkiejbradykardii i bloku serca).
Interakcje farmakokinetyczne
04.2014 v 1.0
IB/006G name
7
Zważywszy na to, że w metabolizmie nebiwololu bierze udział izoenzym CYP2D6,jednoczesne stosowanie substancji hamujących ten enzym, zwłaszcza paroksetyny,fluoksetyny, tiorydazyny, chinidyny, terbinafiny, bupropionu, chlorochiny ilewomepromazyny, może prowadzić do zwiększonego stężenia nebiwololu w osoczu,z czym wiąże się zwiększone ryzyko bradykardii i działań niepożądanych.
Jednoczesne stosowanie cymetydyny zwiększa stężenie nebiwololu w osoczu, bezzmiany działania klinicznego. Jednoczesne podawanie ranitydyny nie wpływa nafarmakokinetykę nebiwololu. Nebiwolol i leki zobojętniające mogą być stosowanejednocześnie, pod warunkiem, że Nebivas podawany jest z posiłkiem, a lekizobojętniające pomiędzy posiłkami.
Jednoczesne stosowanie nebiwololu i nikardypiny nieznacznie zwiększało stężeniaobu leków w osoczu, bez zmiany ich działania klinicznego. Jednoczesne spożywaniealkoholu, stosowanie furosemidu lub hydrochlorotiazydu nie wpływa nafarmakokinetykę nebiwololu. Nebiwolol nie wpływa na farmakokinetykę ifarmakodynamikę warfaryny.
4.6 Ciąża i laktacja
Stosowanie podczas ciąży
Działanie farmakologiczne nebiwololu może powodować mieć szkodliwy wpływ naciążę i (lub) na płód/noworodka. Leki blokujące receptory beta-adrenergicznezmniejszają przepływ krwi przez łożysko, co wiąże się z opóźnieniem wzrostu,wewnątrzmacicznym obumarciem płodu, poronieniem lub porodem przedwczesnym.U płodu i noworodka mogą wystąpić objawy niepożądane (np. hipoglikemia ibradykardia). Jeśli leczenie lekami beta-adrenolitycznymi jest konieczne, zalecane sąleki wybiórczo blokujące receptory beta1-adrenergiczne.
Nie należy stosować nebiwololu podczas ciąży, chyba że jest to wyraźnie konieczne.Jeśli uznano, że leczenie nebiwololem jest konieczne, należy monitorować maciczno-łożyskowy przepływ krwi i rozwój płodu. W przypadku szkodliwych działań na ciążęlub płód, należy rozważyć leczenie alternatywne. Noworodek powinien być dokładnieobserwowany. Objawy hipoglikemii i bradykardii mogą wystąpić w ciągu pierwszych3 dni.
Stosowanie w okresie karmienia piersią
Badania na zwierzętach wykazały, że nebiwolol przenika do mleka. Nie wiadomo,czy lek przenika do mleka kobiecego. Większość beta-adrenolityków, zwłaszczazwiązki lipofilne, takie jak nebiwolol i jego czynne metabolity, przenika w zmiennychilościach do mleka kobiecego. Dlatego nie zaleca się karmienia piersią podczasprzyjmowania nebiwololu.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwaniaurządzeń mechanicznych w ruchu
Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu na zdolność prowadzenia pojazdówi obsługiwania maszyn. Badania farmakodynamiczne wykazały, że nebiwolol niewpływa na czynności psychomotoryczne.
04.2014 v 1.0
IB/006G name
8
Podczas prowadzenia pojazdów mechanicznych lub obsługiwania urządzeńmechanicznych pacjenci powinni wziąć pod uwagę możliwość sporadycznegowystępowania zawrotów głowy i zmęczenia.
Wystąpienie tych objawów jest bardziej prawdopodobne na początku leczenia lub pozwiększeniu dawki.
4.8 Działania niepożądane
Oddzielnie wymieniono objawy niepożądane występujące w związku z leczeniemnadciśnienia tętniczego i przewlekłej niewydolności serca, ze względu na różnicepomiędzy chorobami podstawowymi.
Nadciśnienie tętnicze
Zgłoszone działania niepożądane wymieniono w tabeli poniżej, według klasyfikacjiukładowo-narządowej oraz częstości występowania:
KLASYFIKAC Często Niezbyt często Bardzo Nie znana JA ( 1/100 do ( 1/1000 do rzadko( 1/1000 UKŁADOWO- <1/10) 0)
1/100) NARZĄDOWA
Zaburzenia obrzęk Obrzęk
układu naczynioruchow naczynioruchow immunologiczn y y,
ego nadwrażliwość Zaburzenia koszmary senne,
psychiczne depresja
Zaburzenia bóle głowy, omdlenia układu zawroty głowy, nerwowego parestezje
Zaburzenia oka zaburzenia
widzenia Zaburzenia bradykardia,
serca niewydolność
serca, spowolnienie przewodzenia przedsionkowo- komorowego/bl
ok przedsionkowo- komorowy
Zaburzenia niedociśnienie naczyniowe tętnicze,
chromanie przestankowe (lub jego
nasilenie)Zaburzenia duszność skurcz oskrzeliukładu oddechowego,
04.2014 v 1.0
IB/006G name
9
klatki piersiowej
i śródpiersia
Zaburzenia zaparcia,
żołądka i jelit nudności,
biegunka
Zaburzenia
skóry
i tkanki
podskórnej
Zaburzenia
układu
rozrodczego i
piersi
Zaburzenia zmęczenie,
ogólne obrzęk
i stany w
miejscu podania
niestrawność,
wzdęcia,
wymioty
świąd, wysypka
rumieniowa
impotencja
nasilenie
łuszczycy
Podczas stosowania niektórych leków blokujących receptory beta-adrenergiczneobserwowano także następujące działania niepożądane: omamy, psychozy, splątanie,oziębienie/zasinienie kończyn, objaw Raynauda, suchość oczu i zespół oczno-śluzówkowo-skórny typowy dla praktololu.
Beta-adrenolityki mogą powodować zmniejszenie wydzielania łez.
Przewlekła niewydolność serca
Dostępne są dane dotyczące działań niepożądanych występujących u pacjentów zprzewlekłą niewydolnością serca pochodzące z jednego kontrolowanego placebobadania klinicznego z udziałem 1067 pacjentów otrzymujących nebiwolol i 1061pacjentów otrzymujących placebo. W badaniu tym działania niepożądane, którychzwiązek z leczeniem oceniano jako możliwy, zostały zgłoszone łącznie przez 449pacjentów otrzymujących nebiwolol (42,1%), w porównaniu do 334 pacjentówotrzymujących placebo (31,5%). Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymiu pacjentów otrzymujących nebiwolol były bradykardia i zawroty głowy, obawystąpiły u około 11% pacjentów. Częstość występowania wśród pacjentówotrzymujących placebo wynosiła odpowiednio około 2% i 7%.
Stwierdzono następujące częstości występowania działań niepożądanych (którychzwiązek z lekiem oceniano jako możliwy), które uznano za istotne w przypadkuleczenia przewlekłej niewydolności serca:
- Nasilenie niewydolności serca wystąpiło u 5,8% pacjentów otrzymującychnebiwolol, w porównaniu do 5,2% pacjentów otrzymujących placebo.
- Ortostatyczne niedociśnienie tętnicze odnotowano u 2,1% pacjentów otrzymującychnebiwolol, w porównaniu do 1,0% pacjentów otrzymujących placebo.
- Nietolerancja leku wystąpiła u 1,6% pacjentów otrzymujących nebiwolol,w porównaniu do 0,8% pacjentów otrzymujących placebo.
- Blok przedsionkowo-komorowy pierwszego stopnia wystąpił u 1,4% pacjentówotrzymujących nebiwolol, w porównaniu do 0,9% pacjentów otrzymujących placebo.
04.2014 v 1.0
IB/006G name
10
- Obrzęki kończyn dolnych odnotowano u 1,0% pacjentów otrzymujących nebiwolol,w porównaniu do 0,2% pacjentów otrzymujących placebo.
4.9 Przedawkowanie
Brak danych dotyczących przedawkowania nebiwololu.
Objawy
Objawy przedawkowania beta-adrenolityków są następujące: bradykardia, niedociśnienie tętnicze, skurcz oskrzeli i ostra niewydolność serca.
Leczenie
W przypadku przedawkowania lub reakcji nadwrażliwości, pacjenta należy poddaćszczegółowej obserwacji i leczeniu na oddziale intensywnej opieki medycznej.Należy kontrolować stężenie glukozy we krwi. Wchłanianiu preparatu pozostającegow przewodzie pokarmowym można zapobiec przez płukanie żołądka oraz podaniewęgla aktywowanego i leków przeczyszczających. Może być konieczne zastosowanieoddychania wspomaganego. W celu przeciwdziałania bradykardii lub nasilonejwagotonii zalecane jest podawanie atropiny lub metyloatropiny. Niedociśnienie iwstrząs należy leczyć podaniem osocza lub preparatów osoczozastępczych oraz, wrazie potrzeby, podawaniem katecholamin. Blokowaniu receptorów beta-adrenergicznych można przeciwdziałać, podając w powolnym wlewie dożylnymchlorowodorek izoprenaliny, rozpoczynając od dawki około 5 μg/min lubdobutaminy, rozpoczynając od dawki około 2,5 μg/min, aż do uzyskania pożądanegoskutku. W przypadku braku reakcji na leczenie można podać izoprenalinęjednocześnie z dopaminą. Gdy powyższe sposoby okażą się nieskuteczne, należyrozważyć dożylne podanie glukagonu w dawce 50-100 μg/kg. W razie koniecznościdawkę można powtórzyć w ciągu godziny, a następnie, jeśli okaże się to niezbędne,można podać glukagon we wlewie dożylnym w dawce 70 μg/kg/godzinę.W skrajnych przypadkach bradykardii opornej na leczenie farmakologiczne może byćkonieczne wszczepienie rozrusznika serca.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: Leki blokujące receptory beta-adrenergiczne,wybiórcze.
Kod ATC: C07AB12
Nebiwolol jest mieszaniną racemiczną dwóch enancjomerów: nebiwololu SRRR (lubinaczej d-nebiwololu) i nebiwololu RSSS (lub inaczej l-nebiwololu). Preparatwykazuje dwa działania farmakologiczne:
• Jest konkurencyjnym i wybiórczym antagonistą receptorów beta-adrenergicznych:działanie to przypisywane jest enancjomerowi SRRR (d-enancjomerowi).
04.2014 v 1.0
IB/006G name
11
• Wykazuje łagodne działanie rozszerzające naczynia, które wynika z oddziaływania na szlak przemian metabolicznych L-argininy/tlenku azotu.
Pojedyncze oraz wielokrotne dawki nebiwololu powodują zwolnienie czynności sercai obniżenie ciśnienia tętniczego w spoczynku i podczas wysiłku fizycznego, zarównou osób z prawidłowym ciśnieniem, jak i z nadciśnieniem tętniczym. Działanieprzeciwnadciśnieniowe utrzymuje się podczas długotrwałego leczenia.
W dawkach leczniczych nebiwolol nie wywołuje antagonizmu wobec receptorów alfa-adrenergicznych.
Zarówno w czasie krótkotrwałego, jak i przewlekłego leczenia nebiwololem, upacjentów z nadciśnieniem tętniczym dochodzi do zmniejszenia układowego oporunaczyniowego. Pomimo zwolnienia czynności serca, zmniejszenie pojemnościminutowej serca w spoczynku i w czasie wysiłku może być ograniczone przezzwiększenie objętości wyrzutowej. Nie ustalono w pełni znaczenia klinicznego tychróżnic hemodynamicznych, w porównaniu z innymi antagonistami receptorów beta1-adrenergicznych.
U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym nebiwolol nasila zależne od tlenku azoturozszerzenie naczyń krwionośnych w reakcji na acetylocholinę (ACh), które jestzmniejszone u pacjentów z dysfunkcją śródbłonka.
W kontrolowanym placebo badaniu mającym na celu ocenę śmiertelności ichorobowości, z udziałem 2128 pacjentów w wieku 70 lat (średnia wieku:75,2 roku) ze stabilną przewlekłą niewydolnością serca, ze zmniejszeniem frakcjiwyrzutowej lewej komory lub bez (średnia LVEF: 36 ± 12,3%, z następującymrozkładem statystycznym: LVEF poniżej 35% u 56% pacjentów, LVEF od 35% do45% u 25% pacjentów i LVEF powyżej 45% u 19% pacjentów), obserwowanychprzez średni okres 20 miesięcy, stosowanie nebiwololu dodanego do leczeniastandardowego pozwoliło na istotne wydłużenie czasu do wystąpienia zgonu lubhospitalizacji z przyczyn sercowo-naczyniowych (pierwszorzędowy punkt końcowyoceny skuteczności), z względnym zmniejszeniem ryzyka o 14% (zmniejszeniebezwzględne: 4,2%). Zmniejszenie ryzyka pojawiło się po 6 miesiącach leczenia iutrzymywało przez cały okres jego trwania (średnio 18 miesięcy). Działanienebiwololu nie zależało od wieku, płci ani frakcji wyrzutowej lewej komory badanejpopulacji. Korzyści w odniesieniu do śmiertelności ze wszystkich przyczyn nie byłystatystycznie większe w porównaniu do placebo (zmniejszenie bezwzględne: 2,3%).
U pacjentów leczonych nebiwololem obserwowano zmniejszenie ilości nagłych zgonów (4,1% wobec 6,6%, zmniejszenie względne o 38%).
Badania in vitro i in vivo na zwierzętach dowiodły, że nebiwolol nie wykazuje wewnętrznej aktywności sympatykomimetycznej.
Badania in vitro i in vivo na zwierzętach dowiodły również, że nebiwolol stosowanyw dawkach farmakologicznych nie wywiera działania stabilizującego błonękomórkową.
04.2014 v 1.0
IB/006G name
12
W badaniach z udziałem zdrowych ochotników nebiwolol nie wykazywał istotnego wpływu na maksymalną wydolność wysiłkową ani na wytrzymałość.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Nebiwolol jest lipofilnym, kardioselektywnym lekiem blokującym receptory beta-adrenergiczne, pozbawionym wewnętrznej aktywności sympatykomimetycznej idziałania stabilizującego błonę komórkową (l-enancjomer). Wywiera równieżdziałanie rozszerzające naczynia krwionośne za pośrednictwem tlenku azotu (d-enancjomer).
Wchłanianie
Oba enancjomery nebiwololu są szybko wchłaniane po podaniu doustnym. Pokarmnie ma wpływu na wchłanianie nebiwololu. Nebiwolol może być przyjmowany zposiłkami lub bez posiłków.
Metabolizm
Nebiwolol jest w dużym stopniu metabolizowany, częściowo do czynnychhydroksymetabolitów. Nebiwolol jest metabolizowany poprzez alicykliczną iaromatyczną hydroksylację, N-dealkilację oraz sprzęganie z kwasem glukuronowym;dodatkowo powstają glukuronidy hydroksymetabolitów. Metabolizm nebiwololupoprzez aromatyczną hydroksylację jest zależny od genetycznego polimorfizmuoksydacyjnego enzymu CYP2D6. Biodostępność nebiwololu po podaniu doustnymwynosi około 12% u osób z szybkim metabolizmem i jest niemal całkowita u osób zwolnym metabolizmem. W stanie stacjonarnym po zastosowaniu takich samychdawek, maksymalne stężenie niezmienionego nebiwololu w osoczu jest około 23 razywiększe u osób słabo metabolizujących w porównaniu z osobami o szybkimmetabolizmie. Różnica maksymalnego stężenia w osoczu pomiędzy obiema grupamipacjentów, z uwzględnieniem postaci niezmienionej oraz czynnych metabolitów leku,wynosi od 1,3 do 1,4 razy. Z powodu różnej szybkości metabolizmu dawkę lekuNebivas należy zawsze ustalać indywidualnie dla każdego pacjenta: osoby ze słabymmetabolizmem mogą bowiem wymagać stosowania mniejszych dawek.
Ponadto, dawka powinna być dostosowana dla pacjentów w wieku powyżej 65 lat,pacjentów z zaburzeniami czynności nerek oraz pacjentów z zaburzeniami czynnościwątroby (patrz punkt 4.2)
U osób z szybkim metabolizmem okres półtrwania w fazie eliminacji enancjomerównebiwololu wynosi średnio 10 godzin. U osób z wolnym metabolizmem jest on 3-5razy dłuższy. U osób z szybkim metabolizmem stężenie enancjomeru RSSS w osoczujest nieco większe od stężenia enancjomeru SRRR. Różnica ta jest większa u osóbwolno metabolizujących. U osób z szybkim metabolizmem okres półtrwania w fazieeliminacji hydroksymetabolitów obu enancjomerów wynosi średnio 24 godziny, a uosób z wolnym metabolizmem jest on około dwa razy dłuższy.
U większości pacjentów (szybko metabolizujących) stan stacjonarny stężenia lekuw osoczu jest osiągany w ciągu 24 godzin dla nebiwololu, a w ciągu kilku dni dlahydroksymetabolitów.
04.2014 v 1.0
IB/006G name
13
Stężenia w osoczu są proporcjonalne do dawki w zakresie od 1 do 30 mg. Wiek nie ma wpływu na farmakokinetykę nebiwololu.
Dystrybucja
Oba enancjomery w osoczu są głównie związane z albuminami.
Stopień wiązania z białkami osocza wynosi 98,1% w odniesieniu do nebiwololu SRRR i 97,9% w odniesieniu do nebiwololu RSSS.
Objętość dystrybucji wynosi od 10,1 do 39,4 l/kg.
Wydalanie
W ciągu tygodnia od podania preparatu 38% dawki ulega wydaleniu z moczem a 48%z kałem. Mniej niż 0,5% podanej dawki nebiwololu wydalane jest z moczem wpostaci niezmienionej.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Dane przedkliniczne nie wskazują na istnienie szczególnego zagrożenia dla ludzi, woparciu o wyniki konwencjonalnych badań genotoksyczności i potencjalnegodziałania rakotwórczego.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Laktoza jednowodna,Krospowidon typ A,Poloksamer 188, Powidon K-30,
Celuloza mikrokrystaliczna,Magnezu stearynian.
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważności
3 lata
6.4 Specjalne środki ostrożności przy przechowywaniu
Nie przechowywać w temperaturze powyżej 30°C.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
04.2014 v 1.0
IB/006G name
14
Blister PVC/PE/PVDC/Aluminium w tekturowym pudełku (zawiera 7, 10 lub 14 tabletek).Wielkości opakowań: 7, 10, 14, 20, 28, 30, 50, 56, 60, 90, 100, 120 tabletek.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w sprzedaży.
6.6 Szczególne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania leku do stosowania
Brak szczególnych wymagań.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
BIOTON S.A.
ul. Starościńska 5 02-516 Warszawa
8. NUMER(-Y) POZWOLENIA(Ń) NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
17140
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU / DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
Data wydania pierwszego pozwolenia: 10.08.2010
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO
2014-06-13
04.2014 v 1.0
IB/006G name
15